tekst

_________________________________________________________________________________

Hoewel het in het hedendaagse tekenen in Nederland onderhand tamelijk gebruikelijk is om op extreem grote formaten te werken, heeft Aline Eras zich altijd beperkt tot tekeningen die je gemakkelijk op de hand kunt bekijken. In die betrekkelijke bescheidenheid van maat toont zij zich echter groots in haar sensitiviteit. De meestal figuratieve begonnen voorstellingen monden soms uit in een grilliger vlekken, maar de delicate visie en uitvoering van Aline Eras in haar potloodtekeningen tonen een waar meesterschap in het kleine. Veel tekeningen van de laatste tijd lijken bijna academische encyclopedie bladen, waarin men onderzoek doet naar verschillende aspecten van bijvoorbeeld de zwaan. De opbouw van die bladen is bijna mathematisch, geordend, maar de hand van Aline Eras is zichtbaar en navoelbaar tot in de kleinste fijne details. Haar werk heeft niets van een groot gebaar of iets expressionistisch. Het is in zijn ingetogenheid juist krachtig en onderscheidend. Met veel geduld worden soms ook achtergronden over het hele vel papier in een fijne grijze toon getekend, om de prominentere vormen iets meer met elkaar te verbinden en de tekeningen zo tot een delicaat geheel te maken. Aline Eras huidige tekeningen zijn los en speel, de onderwerpen zijn als strooimotieven over het vel verdeeld, maar zeer onder controle. Zij roepen soms iets op van wat oude bladen in natuurkundige boeken hebben, maar tegelijk zie je dat het zeer hedendaags werk is. De fijnzinnigheid in haar werk is uniek. Zij is een meesteres in het detail en in sensibiliteit.

Arno Kramer
2015






_______________________________________________________________



Hoe kijken we naar de ander en ‘zien’ we de ander ook daadwerkelijk,
of is dit voornamelijk gebaseerd op classificatie?
De vraag, waar beeldvorming op berust, speelt in het werk van Aline Eras een grote rol.

Haar werk, grijze potloodtekeningen, doen denken aan een archief van systematisch geportretteerde personen. De serie ZT - 2010/2011 een work in progress, laat de geportretteerden vanaf de rug zien. De intensiteit en precisie van het tekenen geeft de personen eenzelfde status. En lijkt de beschrijving van elk individu afzonderlijk te bevragen.

Deze manier van bevragen lijkt op de betekenis van lezen; bij lezen moeten zowel individuele woorden worden herkend als het zinsverband worden begrepen. Het een kan niet los gezien worden van het ander.
'Kijken naar de ander in relatie tot onszelf'.

 


Annneke A. de Boer 
Maart 2011

___________________________________________________________________________________


Artikel in De Nieuwe Veluwe
















Juryverslag Longlist AanZet!prijs 2011

Deze longlist werd samengesteld door juryleden Laurie Cluitmans en Sarah van Sonsbeeck i.s.m. Sander Breure & Witte van Hulzen


De volledige jury van AanZet! 2011 – 2012 bestaat uit Laurie Cluitmans, Sarah van Sonsbeeck en Berend Strik. Voor de shortlist selectie zullen hier twee Duitse juryleden aan worden toegevoegd.

Het was dit jaar met name de kwaliteit van de multimediale installaties van de afstuderende kunstenaars die de juryleden unaniem opvielen. De geselecteerde kunstenaars kwamen los van het gebruik van een enkel medium en creƫerden een geheel eigen omgeving. Dit wordt dan ook gereflecteerd in de uiteindelijke keuze van de jury.

Aline Eras (Arnhem):

Op twee wanden tegenover elkaar toont Aline Eras delicate, bijna klassieke, grijze potloodtekeningen. Aan de ene wand staat een breed kader aan observaties centraal, soms neutraal en objectief ogend; soms juist psychologisch en haast vervreemdend. In ‘Waanbeeld’ bijvoorbeeld, een ovale tekening, toont Eras een duister, negentiende-eeuws aandoend interieur, waar een goudvis in oranje afsteekt tegen de meubels en achtergrond in grijstinten. Een toon die terugkeert in meerdere tekeningen: figuren die opgaan in hun mistige omgeving, gezichten die vervaagd zijn en hoofden die versmelten met kinderkopjes op straat. Deze atmosferische en psychologische tekeningen hangen naast de meer droge tekeningen van een aardappel, een contactdoos met vlieg of de uiteenlopende stadia van de cocon van een vlinder. Alsof Eras haar eigen classificaties van het alledaagse leven probeert te geven, bewegend tussen biologie en surrealisme.
Op de andere wand toont Eras een verzameling van 63 achterhoofden, die zij over een langere periode verzamelde, de mens observerend en als het ware gelijk makend door eenzelfde benaderingswijze en precieze uitwerking.
Hoewel elke tekening een duidelijke verfijning draagt, is het niet altijd duidelijk wat Eras met deze verzamelingen wil bereiken en hoe deze zich onderling verhouden. Hoe dan ook getuigt Eras met haar presentatie van een sterke beheersing van de tekenkunst die het ambacht overstijgt.

________________________________________________________

AanZet! Juryrapport Shortlist (16 december 2011)
De jury was blij verrast met de diversiteit en actualiteit van de getoonde werken en feliciteert alle longlist kandidaten met de hoge kwaliteit van hun werk. Zowel conceptuele werken maar ook meer psychologische lading waren te zien, installaties, schilderkunst, tekenkunst alsook sculpturen en videokunst.
Het rapport is gebaseerd op de in de tentoonstelling getoonde werken.
Werktitel: Achterhoofden 2010-2011 De jury was direct gegrepen door de tekeningen van Aline Eras. De hoeveelheid van de tekeningen – die aan Google image search deden denken – stond in mooi contrast met de gedetailleerdheid van tekenen waardoor Eras letterlijk op de huid van het model zit.
Echter was de jury verdeeld over de vraag of zij baat zou hebben bij de residency, omdat wij bij haar niet zozeer een verlangen zien tot experiment, maar eerder een grote en bewonderingswaardige focus op een reeds ontwikkelde werkwijze. De keuze om haar niet op de shortlist te plaatsen komt dan ook uit deze twijfel voort, en niet uit twijfel aan de kwaliteit van dat werk........